Silnie rozgałęzione płożące się łodygi dł. do 1m, pokryte trójkątnymi, mięsistymi, ciemnozielonymi liśćmi z lekkim krystalicznym nalotem. Do spożycia ścina się wierzchołki pędów dł. do 8 cm i zbiera młode liście rosnące poniżej cięcia. Cięcie powoduje wyrastanie nowych pędów bocznych. Szpinak nowozelandzki nadaje się do spożycia w okresie letnim (lipiec, sierpień), zastępując nie uprawiany w tym okresie szpinak zwyczajny. Nie traci wartości konsumpcyjnej z chwilą zakwitnięcia. Tak jak szpinak zwyczajny zawiera duże ilości witaminy C i A oraz sole mineralne, a wśród nich żelazo i fosfor, a poza tym także niepożądany kwas szczawiowy. Warzywo amatorskie, nadające się szczególnie do uprawy w ogródkach działkowych i przydomowych. Kilka roślin wystarcza na potrzeby rodziny. Wymaga gleby żyznej, próchnicznej, ciepłej, dobrze utrzymującej wodę, stanowiska nasłonecznionego.